Hoe breng ik mijn kindervoorstelling over trauma bij kinderen onder de aandacht? Wie kan helpen of heeft tips waar ik terecht kan?
Afgelopen jaar heb ik een voorstelling gemaakt voor kinderen, genaamd Nachtuil.
Met zowel muziek, beeldende kunst en theater vertel ik het verhaal van Daan, een meisje dat opgroeit in een onveilige thuissituatie. Het publiek gaat vooral mee in haar belevingswereld en gaandeweg wordt steeds meer duidelijk wat er nu eigenlijk aan de hand is, namelijk dat ze thuis wordt misbruikt.
Naast dat het een mooie voorstelling is, wil ik hiermee ook het thema bespreekbaarder maken voor kinderen zelf en de docenten. Het komt veel meer voor dan dat veel docenten zich bewust zijn, en dit bespreken vergt veel moed. Ik hoop dat deze voorstelling daar een klein steentje aan kan bijdragen.
Daarnaast wil ik de boodschap meegeven, dat praten helpt, ook door middel van kunst en muziek.
Tijdens de try-outs heb ik ervaren dat de voorstelling veel teweeg bracht, maar in positieve zin. Zowel kinderen als volwassenen hebben de voorstelling bezocht. Het publiek vond het een mooie krachtige voorstelling, met ook veel humor en lichtheid. Verder vind ik het fijn om na afloop met het publiek na te praten om vragen te beantwoorden en ervaringen te delen.
Het programmeren van de voorstelling loopt geen storm, veel podia en scholen zijn terughoudend omdat het een heftig thema is. Terwijl ik denk dat het juist zo nodig is om dit verhaal te vertellen aan de kinderen, voor wie de hulp nog niet te laat hoeft te zijn. Ik wil de voorstelling dolgraag spelen en denk dat het broodnodig is om dit thema aan te kaarten, ondanks dat het wat vergt van de docenten.
Op deze pagina staat informatie over de voorstelling, inclusief een trailer. Er hoort ook een lesbrief bij, met vragen, opdrachten en tips voor docenten en kinderen.
Ik woon in Den Haag, maar reis door heel Nederland.
